Τετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2007
Η φωτιά που άναψε μέσα σου δεν έσβησε ακόμη,
Έκαψε το θνητό που κυριαρχούσε και γέννησε θεό,
Θεό άσημο, διωγμένο, κυνηγημένο, μα πάντα νικητή,
Νικητή στον άνισο αγώνα σου με το θάνατο,
Θάνατο που ξεπέρασες αφότου γεύτηκες του Σόμα* την απόλαυση,
Απόλαυση που ξεπέρασε τη πληρότητα των ημερών,
Ημερών που γευόσουν στη θνητή ζωή σου,
Ζωή σου που άλλαξε αφότου γνώρισες
τον Γιο Της Σεμέλης.
* Στην Ινδική Βέδα Σόμα σημαίνει τον χυμό του φυτού που χρησίμευε για τις σπονδές των θεών. Οταν προσωποποιήθηκε η σπονδή και έγινε θεότης, η οποία μεσολαβεί ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους, ο Σόμα επωνομάσθηκε Βίνας δηλαδή αγαπημένος. Οι Αριοι, που ήρθαν στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, αποκάλεσαν τον χυμό των σταφυλιών οίνο ή vino
Ετικέτες: Διηγήματα, Τιμολέων Μαλλιόπουλος