Χ: Θα ξεκινήσω με κάτι πολύ κοινότυπο. Πες μου πως αντιμετωπίζεις αυτό το όνομα, Οδυσσέας Ανδρούτσος
Ο: Εντάξει, διαφέρει κάθε φορά η αντιμετώπιση. Αναλόγως
Χ: Έχεις συγκεκριμένες απαντήσεις για όλους δηλαδή;
Ο: Όχι, άμα είναι γυναίκα και τη γουστάρω ας πούμε, μπορεί να ανοίξω και κουβέντα επί του θέματος. Αν θέλω να περάσει η φάση και να μην πω τίποτα απλώς χαμογελάω, πετάω ένα "Ναι, άστα να πάνε". Ε, άμα δω ότι ο άλλος επιμένει, του πετάω ένα "δεν το `χω ψάξει" και τελειώνει η υπόθεση
Χ: Δηλαδή η απάντηση στο αν υπάρχει τελικά συγγένεια είναι "εγώ δεν το `χω ψάξει";
Ο: Ναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο πατέρας μου βέβαια λέει ότι καταγόμαστε κατευθείαν από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο
Χ: Ωραία, ξεπεράσαμε την κλασική ερώτηση αναίμακτα. Τώρα θα ήθελα να μου αποσαφηνίσεις λιγάκι την δική σου την φάση με τον "νου" την "νόηση" και όλα αυτά γιατί έχω μπερδευτεί λιγάκι.
Ο: Τι ότι υπάρχει νους αλλά δεν υπάρχει νόηση;
Χ: Ναι αυτό.
Ο: Κοίτα η "νόηση" είναι κατασκεύασμα μας ...
Χ: Ο "νους" υπάρχει όμως;
Ο: Ο "νους" ναι
Χ: Είναι κοινός όμως για όλους. Ας πούμε ο "νους" κατά κάποιον τρόπο επικρέμεται και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να τον ανακαλύψει;
Ο: Όχι, υπάρχει και είναι ξεχωριστός για τον καθένα από εμάς.
Χ: Και ο νους αυτός ο ατομικός, ενέχει τις μνήμες από τις προηγούμενες ζωές ή όχι;
Ο: Τώρα εδώ πέρα, η λογική, όχι η λογική η επιστήμη λέει όχι. Από την άλλη δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Μια φωνούλα μέσα μου λέει ότι υπάρχει "προγονική μνήμη".
Χ: έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι η επιστήμη υποστηρίζει το αντίθετο. Αντίθετα υποτίθεται ότι το 5% ή ένα μέρος του χαρακτήρα είναι κληρονομικό και όχι επίκτητο. Μπορεί να θυμόμαστε πράγματα από τις ζωές των προγόνων μας, δεν αναφέρομαι σε μετεμψύχωση ή κάτι ανάλογο
Ο: Δεν ξέρω, εγώ πάντως ότι έχω διαβάσει από επιστήμη, το καταρρίπτει αυτό. Λένε "ξέρεις κάτι φίλε, τα γονίδια δεν έχουν σκοπό" και σε αυτό έχει δίκιο. Δεν έχουν σκοπό με την έννοια που δίνουμε εμείς στον "σκοπό", τον στόχο. Από την στιγμή που δεν έχουν σκοπό δεν είναι ανάγκη να είναι τίποτε άλλο, είναι απλώς οι μηχανισμοί τους.
Χ: Εγώ δεν είπα ότι έχουν σκοπό, είπα ότι έχουν μνήμες
Ο: Αυτή η μνήμη (....) τι μπορεί να είναι;
Χ: Δεν είναι συνειδητές μνήμες που κατασκευάζουν λογικές σκέψεις, είναι αποσπασματικές εικόνες
Ο: Ακόμα και η "μνήμη" είναι απλώς ένα κατασκεύασμα που οδηγεί στον σκοπό, δηλαδή εμείς οι άνθρωποι, ακόμα κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε έχουμε μία ατζέντα, διαφορετική για τον καθένα από εμάς και αυτή η ατζέντα επηρεάζει οτιδήποτε κάνουμε, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι
Χ: Η μνήμη λοιπόν είναι αποκύημα του ανθρώπου
Ο: Η προγονική μνήμη που λέω εγώ είναι κάτι άλλο, κάτι που δεν έχει σχέση με την μνήμη όπως την καταλαβαίνουμε εμείς
Χ: Είναι κάτι ανεξάρτητα από εμάς δηλαδή;
Ο: Ναι
Χ: Αλλά, μπορεί να περάσει στο συνειδητό μας είτε μέσω των ονείρων ή με κάποιον άλλον τρόπο;
Ο: Δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα. Δεν βλέπω όνειρα βλέπεις. Γενικά, αυτοί που "πίνουνε" πολύ δεν βλέπουν όνειρα (γελάει) δύσκολα...
Χ: Το να "πίνεις" πως βοηθάει στην όλη διαδικασία, την δική σου εννοώ
Ο: Δεν το είδα σαν βοήθεια. Απλά ξεκίνησα να "πίνω"


Χ: Ναι, δηλαδή απλά δοκίμασες σου άρεσε και συνέχισες;
Ο: Ναι
Χ: Δεν είχε κάποια σχέση δηλαδή με την αυτοσυνειδησία ή..
Ο: Όχι όχι
Χ: Καμία σχέση δηλαδή με το ψάξιμο του εαυτού, απλώς για να περνάς καλά
Ο: Ναι, βασικό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει βοηθήσει, ειδικά το άσιντ, το LSD. Με έχει βοηθήσει πολύ.
Χ: Βοηθάει και στο γράψιμο
Ο: Στο γράψιμο και στα πάντα
Χ: Τι έχεις γράψει και σε έχει βοηθήσει;
Ο: Έχω γράψει τραγούδια....(τον διακόπτω)
Χ: Από τα διηγήματα σου, αυτά που γνωρίζω εγώ τουλάχιστον, ποιο από αυτά γράφτηκε υπό την επήρεια;
Ο: Το Πραγματικότης
Χ: Το Πραγματικότης! Είναι πολύ ψυχεδελικό αν και έχει λογική συνέπεια, δεν ξεφεύγει....
Ο: Πουθενά, είδες; Ένα περίεργο πράγμα! Είχα ένα συνοθύλευμα εικόνων και "πέρασε" έτσι στον υπολογιστή. Το διάβαζα και έλεγα "τι είναι αυτό ρε"!!
Χ: Καλά και πως.. την ώρα που το γράφεις συνειδητοποιείς τι έχεις γράψει;
Ο: Ναι, σε διάφορες φάσεις σταμάταγα και το διάβαζα από την αρχή και μετά συνέχιζα. Το δεύτερο μέρος όμως, του "Πραγματικότης" που μπαίνει στον εικονικό κόσμο η κόρη του δεν ήταν υπό την επήρεια, γράφτηκε την επόμενη μέρα
Χ: Δηλαδή είχες εμπεδώσει το κείμενο και νηφάλιος πλέον εισήγαγες έναν νέο παράγοντα;
Ο: Όχι όχι, ξύπνησα την επόμενη μέρα, έριξα μία ανάγνωση και συνέχισα αλλά ... ήξερα τι ήθελα να γράψω.
Χ: Μάλιστα, στο μυθιστόρημα έχουν παρέμβει καθόλου οι ουσίες;
Ο: Βέβαια....όλες οι ουσίες
Χ: Μου φαίνεται παράξενο γιατί εγώ δεν μπορώ να γράψω υπό την επήρεια αλκοόλ. έχω ακούσει βέβαια ότι πολλοί συγγραφείς γράφανε πίνοντας, ο Τζακ Λόντον π.χ. έγραφε και έπινε, εγώ δεν μπορώ να το κάνω
Ο: Ναι ρε συ, ο καθένας έχει τους μηχανισμούς του, όπως μπορεί ο καθένας γράφει
Χ: Δηλαδή για σένα δεν υπάρχει κάποιος διχασμός ανάμεσα σε μία "διαρκή" και σε μία "μη διαρκή" φάση;
Ο: Όχι, δεν υπάρχει κάποιος σαφής, τουλάχιστον πνευματικός, διχασμός. Ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα για παράδειγμα. Υπάρχουν άλλες αντιδράσεις σωματικές π.χ. δεν είμαι τόσο τσιτωμένος ή είμαι τσιτωμένος
Χ: Θυμάμαι ότι μερικά χρόνια πριν η "Ελευθεροτυπία" είχε δημοσιεύσει μία λίστα με όλα τα ναρκωτικά
Ο: Α ναι!
Χ: Ναι. Και είχα ένα φίλο που μου έλεγε ότι τα είχε δοκιμάσει όλα από την λίστα. Εσύ;
Ο: δεν ξέρω τώρα τι λίστα ήταν αυτή...
Χ: 167 νομίζω διαφορετικά είδη (γέλια)
Ο: Όχι ρε μαλάκα. Είπαμε. Πάντως γενικά πειραματιζόμουν με οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια μου, υπήρχαν όμως μερικά που τα έκανα πέρα, υπάρχουν μερικά που δεν τα αγγίζω.
Χ: Παραδείγματος χάρη;
Ο: Ηρωίνη
Χ: Με οποιαδήποτε μορφή
Ο: Με τίποτα!
Χ: Άλλα, που δεν αγγίζεις;
Ο: Υπνοστεντόν. Και οτιδήποτε σε κάνει να έχεις απώλεια μνήμης. Ένας από τους λόγους που δεν πίνω και αλκοόλ. Με το αλκοόλ ξαφνικά χάνομαι. Θέλω να έχω μία εικόνα, έστω θολή, από αυτό που συμβαίνει. Δεν ξέρω γιατί αλλά θέλω να θυμάμαι.
Χ: Αυτό είναι αλήθεια πάντως. Με το αλκοόλ πολλές φορές ξεχνάς τα πάντα
Ο: Αυτό σου λέω. Γενικά τα ναρκωτικά και οποιαδήποτε ουσία δημιουργεί κενά μνήμης την αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι.
Χ: Καλά τα υπνοστεντόν τα θυμάμαι από πιτσιρικάς τότε που κάναμε πολλές μαλακίες με χάπια βενζίνες, σιρόπια αλλά τότε δεν είχαμε.. τα παιδιά δεν είχαν λεφτά και δοκιμάζανε τα πάντα για να ξεφύγουνε με κάποιον, οποιονδήποτε τρόπο
Ο: Ναι αυτή είναι η μαλακία. Όλοι τα δοκιμάζανε για να ξεφύγουνε. Εγώ δεν θέλω να ξεφύγω, θέλω να δω τι παίζει
Χ: Μάλιστα! Ας αλλάξουμε θέμα. Με την συγγραφική τι γίνεται, τι γράφεις τώρα;
Ο: Τώρα γράφω ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας
Χ: Το οποίο θα λέγεται;
Ο: Θα λέγεται "Μετάλλαξη"
Χ: Και με τι ασχολείται
Ο: Βασικά με ένα ερώτημα που έχω και εγώ, του τι στο διάολο θα κάνω αν δω κάποιον που είναι ξάδερφο είδος με εμένα, ένα ανθρωποειδές που να είναι ένα βήμα πιο ψηλά στην εξελικτική αλυσίδα. Δεν χρειάζεται να είναι βίαιος... βέβαια στο μυθιστόρημα είναι χάριν του στόρι αλλά γενικά δεν χρειάζεται να είναι βίαιος. Η ύπαρξη του και μόνο σαν γονίδιο θα οδηγήσει στην αφανισμό του ανθρώπινου είδους!
Χ: Αυτό δεν είναι και πάρα πολύ σίγουρο
Ο: Είναι! Ακόμα και αν συνεχίσουμε να υπάρχουμε θα είμαστε σε συγκεκριμένες περιοχές, απομονωμένοι..
Χ: Εννοείς όπως έχει συμβεί στις διάφορες αφρικάνικες ή ασιατικές φυλές;


Ο: Η φυσική εξέλιξη θέλει τα πιο δυνατά γονίδια για κάθε συγκεκριμένο περιβάλλον να επιβιώνουν. Κάποιος ο οποίος είναι ένα βήμα πάνω από εμάς, στην εξελικτική αλυσίδα, θα έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει. Πιθανότατα έτσι, μπορεί και να μην ισχύσει αυτό που λέω.
Χ: Στην εξελικτική αλυσίδα;! Κάτσε γιατί τώρα με έχεις μπερδέψει. Ένα είδος το οποίο είναι εξελιγμένο για μία βιόσφαιρα δεν είναι απαραίτητο ότι θα ταιριάζει σε μία άλλη..
Ο: Να σου εξηγήσω. Πες ότι αυτή τη στιγμή γεννιέται ένας τύπος που έχει την ικανότητα να αναπνέει και μεθάνιο. Δεν είναι υπεράνθρωπος, δηλαδή αν τον πυροβολήσεις θα πεθάνει. Απλώς έχει και την ικανότητα να αναπνεύσει και μεθάνιο, έχει δηλαδή μια ικανότητα περισσότερη από εμένα να επιβιώσει. Αν εγώ εισπνεύσω μεθάνιο, π.χ. τα αέρια ενός υπόνομου για ώρα, θα πεθάνω. Αυτός θα επιζήσει
Χ: Δηλαδή θα μπορούμε να κλάνουμε χωρίς πρόβλημα μπροστά του (γέλια)
Ο: Μπορεί να του βρωμάει αλλά αυτός θα επιβιώσει (γέλια)
Χ: Δεν ξέρω. Έχω κάποιες αντιρρήσεις για την συγκεκριμένη περίπτωση αλλά δεν είναι επί του παρόντος. Έχω σαν γνώμονα κυρίως τον Φρανκ Χέρμπερτ και την Ούρσουλα Λε Γκεν. Στα βιβλία του Χέρμπερτ ο γήινος, υποτιθέμενα "ανώτερος" πολιτισμός, μπαίνει στους ξένους πλανήτες και επιβάλλεται με την ισχύ ενώ στα βιβλία της Λε Γκεν ο μητρικός πλανήτης Χάιν, στέλνει ανθρωπολόγους και αν τους σκοτώσουν απλώς τους αντικαθιστά μέχρι η κοινωνία εκείνη να είναι αρκετά ώριμη να τους δεχτεί. Δηλαδή υπάρχουν δύο διαφορετικές αντιμετωπίσεις ενός ανώτερου πολιτισμού προς πολιτισμούς κατώτερους, σε καμία από τις δύο περιπτώσεις ο πολιτισμός ο ανώτερος, ο υπερκείμενος δεν είναι βιολογικά ανώτερος, είναι απλώς ανώτερος τεχνολογικά. Έτσι το έθεσα εγώ. Τώρα αυτό το βιολογικά ανώτερος το βρίσκουμε σε εκείνη την τηλεοπτική μεταφορά
Ο: Χ-men
Χ: Και X-men αλλά και την άλλη σειρά το... Alien Nation όπου οι τύποι αυτοί υποτίθεται ότι είναι πολύ πιο δυνατοί και...
Ο: Ναι αλλά αυτοί δεν είναι συγγενείς όντα με εμάς
Χ: Εννοείς να μοιάζουμε πάρα πολύ
Ο: Όχι να μοιάζουμε πάρα πολύ. Στη γη γεννιέται ένας τύπος από εμένα και την Ελένη και πες το όπως θέλεις σφάλμα της φύσης, εξελικτικό πήδημα ή όπως αλλιώς, λοιπόν αυτός ο τύπος μπορεί να επιβιώσει από πτώση σαράντα πατωμάτων. Ένα τέτοιο είδος αν υπάρξει ποτέ, θα εκτοπίσει το ανθρώπινο λόγω γενετικής ανωτερότητας. Η ερώτηση μου είναι τι θα κάνουμε αν δούμε έναν τέτοιο τύπο. Αν τον αφήσω να ζήσει θα οδηγηθεί σε αφανισμό το ανθρώπινο είδος. Αν τον σκοτώσω πάλι.....δεν..
Χ: Δεν δικαιούσαι να τον σκοτώσεις
Ο: Όχι δεν δικαιούμαι, άλλο σου λέω, ακόμα κι αν τον σκοτώσεις δεν μπορείς να διασφαλίσεις ότι αυτό που συνέβη δεν θα επαναληφθεί διότι συνήθως όταν γίνεται ένα "πήδημα" γίνεται ξανά
Χ: Γεγονός. Πιστεύω αποσαφηνίστηκε το περιεχόμενο του Μετάλλαξη. Για πες μου τώρα για τα υπόλοιπα τρία που γράφεις.
Ο: Τα υπόλοιπα, υπάρχει το "Ψευδή σημεία επαφής" που έχει ολοκληρωθεί
Χ: Σκοπεύεις να το στείλεις κάπου;
Ο: Όχι ακόμα, να τελειώσω και το δεύτερο
Χ: Να τελειώσεις και το δεύτερο, για ποιο λόγο;
Ο: Δεν είμαι τύπος που μπορεί να δουλέψει καλά με προθεσμίες..
Χ: Α, φοβάσαι το συμβόλαιο δηλαδή
Ο: Ναι, πρώτον αυτό και δεύτερον θα ήθελα να έχω επιλογή στο τι θα στείλω
Χ: Σωστό, αλλά μπορείς να στείλεις και μία συλλογή διηγημάτων δεν είναι απαραίτητο να είναι μυθιστόρημα
Ο: Ναι βέβαια αλλά καλό είναι να έχεις αρκετό υλικό
Χ: Ωραία. Για πες μου λίγο για το "Ψευδή σημεία επαφής". Ποιο είναι το σενάριο σε αυτό;
Ο: Τίποτα παραπάνω από αυτό που λέει ο τίτλος, δηλαδή κανένας δεν έχει καμία σχέση απολύτως με κανέναν, σε οτιδήποτε είναι αυτό που θέλει να κάνει.
Χ: Δηλαδή είμαστε απόλυτα μοναδικοί, δεν τεμνόμαστε πουθενά;
Ο: Τεμνόμαστε. Αυτό εννοώ. Υπάρχουν διάφορα σημεία από τις πορείες που έχει ο καθένας στα οποία συναντιόνται, τέμνονται, εφάπτονται, πάνε παράλληλα... Αλλά ο καθένας για έναν μοναδικό στόχο, η προσωπική ατζέντα που σου έλεγα προηγουμένως. Απλώς ήθελα να δείξω τι θα γίνει σε μία κατάσταση όπου τα γεγονότα οδηγούν σε κάτι το οποίο δεν υπήρχε σαν αρχικός στόχος, δημιουργήθηκε στην πορεία των γεγονότων.
Χ: Δηλαδή υπάρχει μία προδιαγεγραμμένη πορεία η οποία ανακόπτεται;
Ο: Όχι, αυτή ήταν απλά η ιδέα. Για να την υλοποιήσω έβαλα στο κοντινό μέλλον μία πλανητική κυριαρχία
Χ: Πάλι επιστημονική φαντασία δηλαδή;
Ο: Ναι βέβαια. Υπάρχει λοιπόν μία διαπλανητική κυριαρχία και ο ήρωας μου είναι ένας πληρωμένος δολοφόνος που τον προσλαμβάνουν για να σκοτώσει κάποιον και τον προδίδουν και παίρνει αμπάριζα και αρχίζει και σκοτώνει πολιτικούς, αστυνόμους όποιον βρει μπροστά του. Και υπάρχει μία ομάδα παιδιών που απλώς παρακολουθεί τις εξελίξεις. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές, είναι περίεργα γραμμένο, στο δεύτερο πρόσωπο. Το έχεις διαβάσει έτσι δεν είναι;
Χ: Ναι, και είναι φοβερό! Θεωρώ ότι είσαι στην ίδια κλάση με τους πολύ γνωστούς Αμερικάνους συγγραφείς του είδους όπως ο Φρανκ Χέρμπερτ. Αν ήσουν στην Αμερική θα ήσουν ήδη διάσημος!


Ο: ....
Χ: Τέλος πάντων, το τρίτο βιβλίο είναι αυτό που βλέπω (στην οθόνη του υπολογιστή που είναι μπροστά μας), αυτό που γράφεις με τον Πέτρο το οποίο μου αρέσει επίσης πάρα πολύ ο τρόπος που είναι γραμμένο, από το λίγο που διάβασα και αυτό βέβαια είναι για κάποιον τύπο ο οποίος συναντάει τον εαυτό του σε διαφορετικές πραγματικότητες, σε κάποια χρονικά ρήγματα ας το πούμε και η περιγραφή γίνεται μέσα από τον έναν από τους πολλαπλούς εαυτούς μέσα από το δικό του οπτικό πεδίο. Σωστά;
Ο: Ναι
Χ: Και το τέταρτο;
Ο: Το τέταρτο .... είναι κάτι που γράφω με την Ελένη. "Φούσκα" λέγεται.
Χ: Και..
Ο: "Φούσκα" είναι ένας κόσμος, οι σκέψεις ενός ανθρώπου. Και μέσα σε αυτή τη φούσκα, οι σκέψεις του υπάρχουν ????
Χ: Αυτός είναι σημαντικός άνθρωπος για αυτόν τον κόσμο;
Ο: Δεν το κατάλαβες. Εσύ, το σύνολο σκέψεων σου, οτιδήποτε έχεις σκεφτεί όλες σου οι εμπειρίες έχουν σχηματίσει ένα σύμπαν, μία χώρα ολόκληρη η οποία ξέρει ότι δουλεύει για το ανώτατο ον και το ανώτατο ον είσαι εσύ! Και κάθε φορά, όταν θέλει να επικοινωνήσει για να μάθει πράγματα, επικοινωνεί με το υπέρτατο ον και το υπέρτατο ον επικοινωνεί με ένα άλλο υπέρτατο ον που επικοινωνεί με την "Φούσκα".
Χ: Δηλαδή μας περιγράφεις το πως σκέπτεται ο άνθρωπος μέσα από μία ....
Ο: Όχι, ήθελα να δημιουργήσω ένα κόσμο στον οποίο να μην υπάρχει μία λογική έκβαση, να μην υπάρχει τίποτα. Να μπορώ να γράψω ότι στο κέρατο θέλω.
Χ: Δεν πιστεύεις ότι περιορίζεσαι από την φαντασία σου;
Ο: Όχι
Χ: Δηλαδή μπορεί να προσεγγίσεις πράγματα τα οποία να υπερκεράζουν την φαντασία σου;
Ο: Μην το βλέπεις έτσι. Η φαντασία μου με υπηρετεί. Ως εκεί που φτάνει θα γράψω αλλά θα με υπηρετεί στα όρια της.
Χ: Μάλιστα. Κάτι άλλο τώρα. Επειδή βλέπω ότι στα τέσσερα βιβλία σου τα δύο γράφονται με συνεργασίες. Το γράφεται όντως μαζί ή τους χρησιμοποιείς ως πρόφαση για να γράφεις ή ως πηγή έμπνευσης;
Ο: Σε καμία περίπτωση. Όντως τα γράφουμε μαζί.
Χ: Με ποιον τρόπο παρεμβαίνουν στα κείμενα οι συνεργάτες σου;
Ο: Ο Πέτρος γράφει. Το πιο πολύ από αυτό που διάβασες το έχει γράψει ο Πέτρος.
Χ: Έτσι ε! Είναι πολύ καλό!! Εκείνο πάντως που θέλω να πω είναι το εξής: επειδή ο ένας είναι πιο έμπειρος συγγραφέας ενώ ο άλλος δεν έχει αντίστοιχη εμπειρία συνήθως η γνώμη του εμπειροτέρου μετράει περισσότερο
Ο: Κοίτα, σίγουρα εγώ θα επηρεάσω περισσότερο το κείμενο από τον Πέτρο. Γιατί γράφω με έναν τρόπο που τον θεωρώ εγώ καλό και από την στιγμή τον θεωρώ καλό..(γέλια) Όμως ο Πέτρος δίνει έναν ξέφρενο ρυθμό που εγώ δεν μπορώ να δώσω.
Χ: Έχω παρατηρήσει στα διηγήματα σου ότι υπάρχει μία αδυναμία στο τέλος. Πως σκοπεύεις να την αντιμετωπίσεις αυτή;
Ο: Δεν σκοπεύω να την αντιμετωπίσω γιατί θα φτιάξει μόνη της.
Χ: Μπορεί η συνεργασία να σε βοηθήσει, επειδή για παράδειγμα ο Πέτρος δίνει αυτόν τον ξέφρενο ρυθμό, να τελειώσεις στο κατάλληλο σημείο γιατί μερικές φορές προσπερνάμε το τέλος (γέλια)
Ο: Πιθανότατα. Πάντως υπάρχουν πάρα πολλά όμως που έχουν αρχίσει έτσι
Χ: Έχουν τελειώσει;
Ο: Όχι. Είναι ιδέες που μου έχουν έρθει και απλώς τις έχω ξεκινήσει με έναν άλφα τρόπο που θέλω την καθεμία για να μην χάσω το βήμα. Γιατί είναι ωραίες ιδέες. Έτσι γράφω συνήθως. Ας πούμε αυτό το μυθιστόρημα που γράφω τώρα το "Μετάλλαξις" είναι το μοναδικό στο οποίο ξέρω ακριβώς τι θα γίνει.
Χ: Αυτό είναι μεγάλο ευτύχημα!
Ο: Ξέρω τι θα γίνει την τάδε ή την δείνα μέρα, γιατί είναι γραμμένο με ημέρες. Απλώς δεν προχωράει γρήγορα γιατί δεν έχω έμπνευση. Έχω παρατηρήσει ότι γράφω αλλιώς όταν κάτσω να γράψω και αλλιώς όταν γράφω αυτό που ξέρω ότι θα γίνει.
Χ: Εννοείς ότι όταν κάτσεις να γράψεις βγαίνει καλύτερα;
Ο: Ναι ναι, Βρίσκω πιο σπιρτόζικο τα γράψιμο. Και δεν το καταλαβαίνω αμέσως. Το καταλαβαίνω μετά από μία δύο ημέρες όταν αρχίζω διορθώσεις κοψίματα και τέτοια. Γι αυτό σου λέω με τις προθεσμίες δεν θα τα πάω καλά.
Χ: Δεν σου δίνουν προθεσμία απλά η προθεσμία αφορά κυρίως εσένα διότι μπορεί είτε να θες να φύγεις από αυτούς ή μπορεί να μην σε εκδίδουν και τέτοια. Δεν σου λένε ότι σε τρία χρόνια θα γράψεις τόσα βιβλία. Απλώς σε δεσμεύουν για τα επόμενα τέσσερα βιβλία
Ο: Είναι τρελοί! E-book και πάλι e-book
Χ: Εγώ να σου πω από τον υπολογιστή δεν μπορώ να διαβάσω. Άμα δεν το τυπώσω δεν υπάρχει περίπτωση.
Ο: ...


Χ: Τέλος πάντων. Με την βιοπάλη πως τα πας; Σε ενοχλεί, σε εμπνέει;
Ο: Τίποτα από αυτά. Είναι ... όταν δουλεύω.. έχω πει ότι για οκτώ ώρες, δέκα ώρες πόσο διαρκεί η δουλειά μου δεν θα είναι δικές μου, θα είναι της δουλειάς μου. Και έτσι βγαίνει. Επειδή γράφω και μουσική είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ στο βιβλίο.
Χ: Μουσική; Τι μουσική εννοείς;
Ο: Στον υπολογιστή. Γράφω μουσική. Psychedelic, trance
Χ: Δηλαδή χρησιμοποιείς sampling από άλλα τραγούδια, δικούς σου ρυθμούς, τι;
Ο: Υπάρχει ας πούμε ένα πρόγραμμα το horizon ένα άλλο το q-base τα οποία έχουν δικά τους συνθεσάιζερ, φτιάχνεις τον ήχο, βάζεις εφέ, γράφεις...
Χ: έχεις παίξει καθόλου από αυτή τη μουσική στο πάρτι σου;
Ο: Όχι αλλά ευελπιστώ ως του χρόνου να παίξω και δικά μου κομμάτια. Είμαι λίγο αυστηρός με τον εαυτό μου.
Χ: Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη μουσική
Ο: Πάρα πολλά χρόνια. Με αυτό το είδος όμως τρία χρόνια
Χ: Πιο πριν
Ο: Πιο πριν είχα βγάλει δύο δίσκους με τον Γιώργο Τσίγκο και τους Μαύρους Κύκλους. Ροκ ελληνικό.
Χ: Αυτό δεν το ήξερα καν!! Δηλαδή τι έκανες εσύ, έπαιζες συνθεσάιζερ;
Ο: Ντράμς
Χ: Ντραμς!!
Ο: Ντράμς
Χ: Δηλαδή έπαιζες ντραμς στον Γιώργο Τσίγκο και τους Μαύρους Κύκλους
Ο: Σε πολλά γκρουπ
Χ: Σε πολλά, σε ποια άλλα;
Ο: Εντάξει όχι τόσο γνωστά συνοικιακά Dark Side, Gang Style, ποιοι άλλοι....; δεν μπορώ να θυμηθώ. Κάτσε να στρίψω ένα τσιγάρο... Σαν τραγουδιστής στους Αndromedas accent...
Χ: Ντραμς και φωνητικά
Ο: Όχι μόνο φωνητικά σε αυτούς
Χ: Γενικά στα συγκροτήματα ντραμς και φωνητικά
Ο: Ναι ναι. περισσότερο ντραμς. Όλα τα λεφτά!
X: Dark Side;
Ο: Oi Dark Side ήταν συγκροτηματάκι εδώ, της περιοχής, του Νέου Κόσμου. Σε τέτοια σχήματα έπαιζα. Το μόνο σοβαρό, ας πούμε, σχήμα ήταν ο Τσίγκος. Και οι Andromedas accent. Σοβαρό σχήμα ήταν αλλά δεν ξέρω τι κάνανε τελικά
Χ: Τι μουσική παίζατε;
Ο: Metal, heavy metal
Χ: Και οι άλλοι, οι Dark Side;
Ο: Κλασικό Metal. Φρίκη! Αλλά όταν έπαιζα το γούσταρα
Χ: Τώρα τι μουσική ακούς;
Ο: Psychedelic-Trance, contemporary metal, industrial
Χ: έχει ένα Psychedelic-Trance party σήμερα στον λόφο του Στρέφη
Ο: Σοβαρά μιλάς; Καλά να περάσουν τα παλικάρια
Χ: (γέλια) Γιατί δεν θα πας;
Ο: Με τίποτα
Χ: Γιατί;
Ο: Γιατί είμαι ψόφιος, είχα σήμερα τρελό γύρο στη δουλειά
Χ: Άρα πάντα άκουγες heavy metal μουσική
Ο: Ναι ναι. Αυτό που με ενόχλησε στην metal ήταν ότι αναπτυσσόταν πολύ αργά. Δηλαδή κάτι καινούργιο έκανε έξι χιλιάδες αιώνες για να βγει. Όταν βγήκαν οι Pantera και μερικά άλλα σχήματα και ξεκίνησαν το contemprorary είπα "δεν το πιστεύω! επιτέλους κάτι άλλο"!
Χ: Με τον Τσίγκο πως κόλλησες; Τον ήξερες;
Ο: Όχι, είχαμε έναν κοινό γνωστό και εγώ ότι είχα απολυθεί από φαντάρος. Ήμασταν στον νέο Κόσμο σε ένα στέκι, το "πρίσμα" και εκεί που καθόμασταν και πίναμε ξύδια και είχα ξενερώσει γιατί άκουγα Deep Purple αν δεν κάνω λάθος, -δεν μπορώ την κλασική ροκ παθαίνω κάτι- μου λέει ένας, έχω ένα φιλαράκο που ψάχνει για ντράμερ. Θα παίξεις; Λέω θα παίξω
Χ: Και έπαιξες
Ο: Έπαιξα. Μου λέει θα βγάλουμε δίσκο! Του λέω τι; Μου λέει δίσκο. λέω οκ. Και γράψαμε, βγάλαμε το πρώτο ep, μετά κάναμε ντου
Χ: Ναι και ένα σινγκλάκι παιζόταν
Ο: Ναι τα "Τετραγωνισμένα Φύλλα". Μάχες γι αυτό το κομμάτι με τον Τσίγκο. Του έλεγα "ρε αγόρι μου, αυτό δεν είναι συναυλιακό κομμάτι είναι δώδεκα λεπτά". Μου έλεγε ότι το ξέρει ο κόσμος και είχε δίκιο πράγματι το ήξερε ο κόσμος αλλά εμένα μου έσπαγε τα νεύρα. Πάντως είχε δίκιο. Ωραίος τύπος! Μοναδικός στη φάση του, ξιδάκιας τρελός φίλε. Μπράβο του
Χ: Σαν τον Λήτη ε;
Ο: Λήτης! Τρέλα. Δεν έχω πρόβλημα με τα ξύδια αρκεί να μην γίνονται οι άλλοι επιθετικοί.
Χ: Τα ναρκωτικά δεν φέρνουνε ποτέ επιθετικότητα
Ο: Πως δεν φέρνουν
Χ: Αλλά
Ο: Δεν είναι αλλά είναι στο άτομο ας πούμε, αν θα επιδοθεί σε βανδαλισμούς. Εντάξει υπάρχει δικαιολογία ότι είμαι κομμάτια αλλά η δικαιολογία αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιείται εσαεί ως μόνιμη κάλυψη.
Χ: Είναι βέβαια και ανάλογα την περίοδο που περνάει ο καθένας. Το αλκοόλ έχει την τάση να σε απογυμνώνει εντελώς. Δηλαδή άμα είσαι χάλια όταν γίνεις κομμάτια κόκαλο θα φανεί πόσο χάλια είσαι. Άμα είσαι ευτυχισμένος γενικά όταν γίνεσαι κομμάτια φαίνεται πόσο καλά είσαι με τον εαυτό σου και τους άλλους


Ο: Να σου πω κάτι, αυτό συμβαίνει και με τα ναρκωτικά φίλε. Εκτός από τα κουμπιά που ότι και αν είναι θα αγαπήσεις τον κόσμο όλο.
Χ: Τα κουμπιά δηλαδή;
Ο: Το E (exstasy)
Χ: Μάλιστα
Ο: έτσι που λες το ίδιο συμβαίνει και με τα ναρκωτικά. Μόνο τα ψυχεδελικά δεν είναι έτσι όπως το άσιντ... αλλά αυτό δεν είναι για πολλούς. Καλύτερα να είσαι ψιλομεγάλος όταν το παίρνεις ή ψιλομικρός δεν ξέρω..
Χ: Περίμενε γιατί έχω και άλλη απορία. Μου είχε πει ότι σε ενοχλεί ότι με το αλκοόλ έχεις απώλεια μνήμης. Εγώ έχω ακούσει για κάτι μανιτάρια που δεν θυμάσαι για μέρες
Ο: Δεν τα έχω φάει. Πούντα, να τα δοκιμάσω (γέλια) Πάντως ότι μανιταράκι έχω φάει... όλα τα λεφτά!
Χ: Ποια είναι η πιο ψυχεδελική εμπειρία που είχες ποτέ;
Ο: Κοίτα να δεις, έχω [πάρα πολλές αλλά θα ξεχωρίσω μία πρόσφατη. Στη Σαμοθράκη πέρσι έφαγα συνθετική μεσκαλίνη μαζί με ελ ες ντι. Πιο παλιά είχα δει πολλά, να χορεύουνε τα κλαδιά από τα δέντρα και τέτοια αλλά με τη μεσκαλίνη, κατεύθυνα και τον χορό φιλαράκο! Δεν το πίστευα αυτό που συνέβαινε. Έλεγα του δέντρου πήγαινε από εδώ, πήγαινε προς τα εκεί, έλα προς τα πάνω, κάνε πιρουέτες και το δέντρο τα έκανε! (γέλια) Είχα τρελαθεί!!
Χ: Είχες κανένα γύρω σου;
Ο: Είχε πολύ κόσμο αλλά ήταν όλος ο κόσμος άστα-να-πάνε. παίζανε οι Πιγκουικς...
Χ: Τι είναι αυτοί;
Ο: Γκρουπ, νομίζω ότι είναι Τσέχοι, κάτι τέτοιο. Πολύ πείραμα !! Ωραίοι
Χ: Ε βέβαια, χορεύανε και τα δέντρα (γέλια)
Ο: Τουλάχιστον το δικό μου (γέλια)
Χ: Όλες οι παραισθήσεις παραμορφώνουν τον κόσμο γύρω ή υπάρχουν και ναρκωτικά που σε μεταφέρουν σε τελείως άλλη πραγματικότητα;
Ο: Υπάρχει και αυτό
Χ: Θυμάσαι τίποτα;
Ο: Εγώ δεν το έχω πάθει ποτέ .. έχω δει βέβαια ξαφνικά να γίνονται όλοι αράχνες. Αλλά μετά έγιναν όλοι κανονικοί. Δεν ξέρω πόση ώρα καθόμουν και τους έβλεπα αλλά σε μία φάση που έρχεται ένας και μου λέει "ωπ, τι έγινε ρε;" γυρνάω και του λέω καλά. Δηλαδή υπάρχει και αυτό αλλά οι πιο συνηθισμένες είναι οι οπτικές παραστάσεις.
Χ: Ωραία, τώρα θα ξεκινήσουμε ανάποδα επειδή ξεκίνησα την συνέντευξη ρωτώντας πράγματα που με ενδιέφεραν και δεν σε ρώτησα καθόλου πως πέρασες τα παιδικά σου χρόνια, την πορεία σου στον χρόνο με αποτέλεσμα ορισμένα πράγματα να τα μάθω απότομα όπως το ότι έπαιζες σε συγκροτήματα ή άλλα. Πως ήταν λοιπόν τα παιδικά σου χρόνια, τα θυμάσαι καθόλου;
Ο: Ναι αρκετά..
Χ: Που μεγάλωσες; Εδώ Αθήνα;
Ο: Νέο Κόσμο. Πήγα σχολείο και Δάφνης. Πάρα πολύ έξυπνος αλλά πάντα αδιάβαστος, είχαν να το λένε οι καθηγητές...
Χ: Όλα αυτά μέχρι ποια ηλικία που άρχισες κάπως να φεύγεις να εγείρεσαι.
Ο: Καλά είχα ξεκινήσει να εγείρεμαι από τα 14. Πολύ ξύλο φίλε αλλά δεν καταλάβαινα. Ζώο από τότε!
Χ: Ξύλο τι εννοείς, συμμορίες και τέτοια.
Ο: Όχι. Αυτά βέβαια υπήρχανε δεκαετία του ογδόντα, πανικός και ομίχλη. Εντάξει ξύλο παίζαμε. Με τους Ναζί τους σκίνχεντ παίζαμε πολύ ξύλο.
Χ: Ως ποιας "φυλής" μέλος εσύ
Ο: Μεταλάδες ήμασταν αλλά γενικά μια παρέα υπήρχε που είχε μεταλάδες, φρικιά, κιουράδες, πανκιά διάφορους. Θέλω να σου πω ότι υπήρχε μία τέτοια παρέα που όποτε "έπαιζε" ξύλο με σκίνχεντς κατεβαίνανε. Αλλά μόνο ομαδικά. Αν βρίσκαμε κάνα σκίνχεντ στον δρόμο ακόμα και να προκαλούσε ούτε τον πλησιάζαμε. Φοράγανε κάτι βέρμαχτ γάματα
Χ: Καλά θυμάμαι και εγώ ιστορίες με αυτούς αλλά εμείς με τους σκίνχεντς δεν τους πλησιάζαμε 14-16 χρονών. Ούτε με σφαίρες
Ο: Ναι, και εγώ στα 17. Αλλά πολύ ξύλο. Τάξει καλή φάση. Είναι μία περιπέτεια από την οποία αν βγεις ζωντανός είναι καλή φάση!
Χ: Σωστό. και που συχνάζατε τότε ως παρέα;
Ο: Rainbow, Obre. Τις είχαμε τσακίσει αυτές τις δύο. Εγώ εκεί πήγαινα συνέχεια πάντως.
Χ: Βικτόρια δεν είχε πάει καθόλου;
Ο: Είχα αλλά δεν...
Χ: Μιλάμε για αρχές δεκαετίας του ογδόντα τώρα;
Ο: Μέσα εβδομήντα
Χ: Μέσα εβδομήντα;! είχες προλάβει και τα κλαμπ στην Πλάκα; Τη Λήδρα, τον Άρη, το Mad;
Ο: Είχα προλάβει το τελευταίο σουβλάκι μπαρ. Πως το λέγανε; .. Δεν θυμάμαι, αλλά ήταν ωραίο ένα σουβλατζίδικο που ήταν σαν μπαράκι (γέλια)
Χ: Πόσων χρονών είσαι;
Ο: Τριανταπέντε, όσο είσαι και εσύ ρε
Χ: Ξέρω πόσο είσαι αλλά δεν το ξέρουν οι υπόλοιποι.... (γέλια)
Ο: Γιατί γελάς; Φίλε θα φτάσουμε στο πικ μας στα σαρανταπέντε , θα είμαστε γαμώ τα παλικάρια
Χ: Μακάρι
Ο: Αν δεν πεθάνουμε....
Χ: Λοιπόν είπαμε και για το παρελθόν, να δούμε τώρα τι γίνετε με το μέλλον
Ο: Τι να γίνεται;
Χ: Πάρτι, πως θα κάνουμε τα καλύτερα πάρτι;
Ο: Είναι ένας στόχος βασικός, ένας άλλος...
Χ: Το πάρτι στην Αίγινα πως το είδες;
Ο: Πολύ καλό φίλε, πάρα πολύ καλό!!


Χ: Θα συμφωνήσω. Ήταν πάρα πολύ καλό και ..το περίμενες πως θα ήταν έτσι;
Ο: Όχι ρε μεγάλε
Χ; Πιστεύεις ότι βοήθησε ότι ήρθαν διάφορα άτομα ότι δεν έπαιζαν μόνο πολύ...
Ο: Και βέβαια. Βέβαια. Μα εγώ είμαι οπαδός όλων των ατόμων που έχουν πάει σε ένα μέρος με μοναδικό σκοπό να περάσουν καλά. Κατάλαβες; Τώρα τι μουσική ακούν, τι πίνουν, δεν με νοιάζει. Δεν με ενδιαφέρει ποσώς!
Χ: Και για το μέλλον τι προβλέπεται για αυτή τη σειρά των πάρτι;
Ο: Ελπίζω να συνεχίσω
Χ: Μόνο στην Αίγινα η και σε κλαμπ που σας έχω ακούσει να λέτε
Ο: Α ναι σε κλαμπ ελπίζουμε κάποια στιγμή
Χ: Και ο άλλος στόχος που σε διέκοψα
Ο: Ναι βέβαια, να γράφω μουσικούλα, μυθιστορήματα.. Αν καταφέρω κάποια στιγμή να τα οικονομήσω από αυτά θα είναι όλα τα λεφτά φιλαράκο
Χ: Θα είναι τέλεια. Με τη μουσική; Δηλαδή σκοπεύεις να την προωθήσεις σε καμία εταιρεία, να κάνεις κάποια κίνηση;
Ο: Να θα γράψω μερικά κομματάκια, πέντε έξι, και όταν αποφασίσω ποια τρία θέλω, θα τα γράψω σε ένα σιντάκι και θα τα στείλω. Αυτά τα πέντε έξι τώρα σκέφτομαι να τα στείλω σε σταθμούς.
Χ: Σε ότι αφορά την δουλειά τώρα. Ελπίζεις να αρχίσει να τσουλάει η φάση με την συγγραφική ή την μουσική για να μπορέσεις να απεμπλακείς από αυτή την ιστορία;
Ο: Ναι. Αλλά κοίτα να δεις κάτι, την ψιλοδιασκεδάζω κιόλας την δουλειά, γνωρίζω άτομα διάφορα.
Χ: Ναι εντάξει, τώρα είναι οκ, αργότερα όμως;
Ο: Ε αργότερα άμα γεράσουμε θα είναι πρόβλημα και τον χειμώνα είναι λίγο κάπως. Θα δω όμως. Θα δω. Η αντιμετώπιση μου για τον κόσμο είναι τελείως διαφορετική, δηλαδή πιστεύω ότι κανείς πρέπει να χαλαρώνει και να περιμένει τα πράγματα να έρθουν από μόνα τους.
Χ: Ήσουν τυχερός στη ζωή σου;
Ο: Εγώ θεωρώ ότι ναι.
Χ: Γι αυτό περιμένεις ότι θα γίνουν όλα. Και εγώ έχω μια παρόμοια αίσθηση και καμιά φορά αντί να κυνηγάω εγώ τα πράγματα με κυνηγούν αυτά και κάποια στιγμή γίνονται
Ο: Δεν θεωρώ ότι με κυνηγάνε αλλά θεωρώ ότι θα κάτσουνε. Για το λόγο του ότι.... δεν έχω κάποιον λόγο (με στόμφο) είναι πίστη ότι το σύμπαν θα εξελιχθεί όπως πρέπει (γέλια)
Χ: Θέλεις κάτι να συμπληρώσεις;
Ο: Ωραίο φανζίν η "ΠΛΗΞΗ"
Χ: Και του χρόνου (φέτος) ελπίζουμε για τυπογραφείο
Ο: Καλά θα ήταν
Χ: Ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Είσαι βέβαια μέσα στο επόμενο βιβλίο μου ως χαρακτήρας. Πως σου φαίνεται να διαβάζεις για τον εαυτό σου μια περιγραφή από έναν άλλο άνθρωπο.
Ο: Πολύ καλή φάση. Και να σου πω γιατί. Όταν γράφω, επειδή δεν έχω σπουδή στο γράψιμο, ούτε πείρα και βαριέμαι να διαβάσω τους κλασικούς και να μελετήσω, διαβάζω ότι μου έρχεται. Όταν λοιπόν κάνω έναν ήρωα συνήθως χρησιμοποιώ μέρη του εαυτού μου, οπότε είναι φοβερή εμπειρία να δω πως κάποιος άλλος βλέπει εμένα.
Χ: Μου αρέσει και εμένα πολύ ο χαρακτήρας σου (στο βιβλίο) γιατί έχεις εκείνα τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά που μπορεί κάποιος να διαμορφώσει μέσα από αυτά έναν πειστικό και αληθοφανή χαρακτήρα και μου αρέσει που σε βάζω σε μία διαδικασία ανταγωνισμού που θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος του βιβλίου αν και με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που υπολόγιζα στην αρχή (γέλια) μεταλλάσσεται το βιβλίο
Ο: ναι καλό είναι, ενώ το δικό μου το Μετάλλαξις δεν μεταλλάσσεται καθόλου είναι εκεί!
Χ: Και αυτό καλό είναι. έχεις τις ιδέες και τις μεταφέρεις. Πολύ καλό και αυτό.
Ο: Δεν είναι πάντα έτσι. Συνήθως γράφω και με παίρνει η ιστορία. Αλλά κάποια στιγμή έρχονται και κάθονται ενώ έχω χιλιάδες τρεντ στον αέρα, έρχονται και κάθονται
Χ: Λοιπόν, με τι θα ήθελες να κλείσουμε αυτή την συνέντευξη, τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες της "ΠΛΗΞΗΣ";
Ο: Να πάρετε κομπιούτερ και να μοιράζετε ελεύθερα μουσική μήπως φθηνύνουν τα σιντι γιατί αυτές οι εταιρείες μας έχουν πιει το αίμα.