Έβρεχε. Πάντα αισθάνομαι θνήσιμος όταν βρέχει. Ίσως βέβαια συνέβαλε η μαύρη κάνη του πυροβόλου όπλου που καταλάμβανε το εστιακό κέντρο του οπτικού μου πεδίου. Στο βάθος, μια γνώριμη φιγούρα. Εκείνη!
Είχε έρθει το τέλος; Είχα δει τόσους ψευτικούς φόνους που το σκηνικό έμοιαζε γελοία οικείο. Θα πατούσε άραγε την σκανδάλη; Το κεφάλι μου θα εκρηγνυόταν; «Παίζαμε» σε .σπλάτερ ταινία, θα σκόρπιζε τα μυαλά μου στο πάτωμα ή απλά θα με πυροβολούσε στη καρδιά; Μπορεί και να προτιμούσε το στομάχι, ο θάνατος ήταν βέβαιος και το θύμα πέθαινε μέσα σε αφόρητους πόνους. Αυτό μάλλον ταίριαζε περισσότερο με την διάθεση της. Ας έκανε ότι ήθελε. Δεν με ένοιαζε....
Ψέματα! Με ένοιαζε
Χαμογέλασα βεβιασμένα αλλά εκείνη νόμιζε ότι της έδειχνα τα δόντια μου. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό! Έσφιξε το δάκτυλο στη σκανδάλη..... Υπομονή
Θέλει να είναι ο αγγελιοφόρος Να δώσει τέλος στο μαρτύριο μου. Κανείς δεν επιθυμεί να πεθαίνει μόνος. Θα με πάρει μαζί της, ζωντανό ανάθημα, χρήσιμο στην διάβαση για τον κάτω κόσμο. Αναρωτιέμαι αν έχει σκοπό να αυτοκτονήσει μετά; Θα ήταν κρίμα να διαλύσει αυτό το υπέροχο προσωπάκι. Εστίασα στα δύο μέτρα και εβδομήντα εκατοστά. Το πιστόλι θόλωσε ελαφρά. Μπορώ τώρα να βλέπω τα στήθη της να πάλλονται από θυμό, αγωνία και επιθυμία. Με θέλει ακόμα! Το νιώθω. Με σιχαίνεται και με ποθεί. Είμαι ο αιθέρας ο θεός κι ο διάβολος. Είμαι αυτό που είμαι!
Φορά ένα σχεδόν διάφανο υπόλευκο φανελάκι, κοντή μαύρη φούστα και μαύρες λεπτές μπότες με μικρό τακούνι. Μια κόκκινη κορδέλα κρατά τα μαλλιά της μακρυά από το πρόσωπο. Τα «εργαλεία» παγίδευσης! Δεν φορά στηθόδεσμο. Αναρωτιέμαι τι να κρύβεται κάτω από την μικροσκοπική φούστα. Ένιωσα το πλέον ενστικτώδες τμήμα του σώματος μου να σαλεύει στο υπογάστριο. Κατάρα!
«Μη κινείσαι». διέταξε.
Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να αποτραβήξει το βλέμμα της από τον κάβαλο του παντελονιού μου.
"Μήπως δεν έπρεπε τελικά να δημοσιεύσω τις γυμνές της φωτογραφίες στο ίντερνετ;" σκέφτηκα. Εντάξεις μερικές φωτογραφίες και πέντε έξι βίντεο. Σιγά τα ώα! Εκείνη πάντως το είχε δεχτεί πολύ άσχημα! Μου φαινόταν ότι η αντίδραση της ήταν υπερβολική, σε σχέση με τη δράση μου! Δεν χάθηκε ο κόσμος, άλλωστε ήταν υπέροχη γυμνή και εγώ απλά έδωσα την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να την απολάυσει και γιατί όχι να ικανοποιηθεί μαζί της. Σάμπως αυτό δεν είναι τιμητικό για μία γυναίκα, να ξέρει ότι είναι επιθυμητή και ότι οι άντρες αυυτοικανοποιούνται με τα θέλγητρά της; Περίεργες που είναι οι γυναίκες. Αποό τη μία πασχίζουν να γίνουν ηθοποιοί, τραγουδίστριες, δημόσια πρόσωπα γενικά, ποζάρουν σε περιοδικά ημίγυμνες ή ολοκληρωτικά γυμνές και όταν εσύ λειτουργήσεις ώς προάγγελος των φιλοδοξιών τους λένε όχι και επιχειρούν να σε σκοτώσουν. Μα την αλήθεια, δεν ξέρουν τι θέλουν!
Έπρεπε να αντιπαρέρθω στον θυμό της να την αντικρούσω με ρεαλιστικά επιχειρήματα, να της αποδείξω ότι απλά έκανα εκείνο που κι εκείνη ήθελε ενδόμυχα και αν τελικά εποφθαλμιούσε και λίγα από τα χρήματα που πήρα για τα ωραιότατα βίντεο των συνευρέσεων μας μπορούσα να της δώσω και ένα σημαντικό ποσοστό των κερδών. Άλλωστε, εκείνη εργαζόταν για το δημόσιο, δεν είχε ιδιαίτερες ανάγκες να καλύψει όπως εγώ που ήμουν μονίμως άφραγκος!
Φυσικά όλα αυτά απλώς τα σκεπτόμουν, δεν τολμούσα να ψελίσσω ούτε λέξη, τόσο σοκαρισμένος ήμουν, τόσο κοντά στον θάνατο ένιωθα! Ρε παιδιά, αυτά που λένε "Ένιωθα την καφτή ανάσα του θανάτου στο σβέρκο μου" και διάφορες παρόμοιες αηδίες ορκίζομαι ότι είναι αλήθεια! Και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα με σκότωνε εκείνη τη στιγμή εκτός κι αν έβγαζα ένα αξιοπρόσεκτο λαγό από το καπέλο....
Έτσι παντρευτήκαμε!