Με την ευκαιρία της αποχωρήσεώς μου θέλω να σας πω αυτά τα ολίγα λόγια, βγαλμένα μέσα από το laptop μου. Είναι δηλαδή ένα αποχωρητήριο μήνυμα. Ήσασταν όλοι πολύτιμοι συνεργάτες και βοηθοί μου, ιδιαίτερα όταν δεν κάνατε τίποτα, οπότε δεν κάνατε και λάθη. Η εργατικότητά σας θα μου μείνει αξέχαστη. Πάντοτε σας έβλεπα κουρασμένους -όποτε σας έβλεπα δηλαδή- γιατί από την πολλή δουλειά όλο άρρωστοι ήσασταν. Η συνέπειά σας υπήρξε απαράμιλλη. Ποτέ δεν ερχόσασταν στο γραφείο πριν από τις δέκα το πρωί και ποτέ δεν φεύγατε μετά τις δύο το μεσημέρι. Η ευπρέπεια και το ήθος σας ήταν χαρακτηριστικά. Κάθε άνθρωπος που συναλλασσόταν μαζί σας έφευγε συγχυσμένος και πολλοί έπαθαν συγκοπή από τον θυμό τους. Η εξωτερική σας εμφάνιση υπήρξε υπέροχη. Αν δεν είχε ταμπέλα το κτίριο απ’ έξω, όποιος έμπαινε εδώ νόμιζε ότι βρισκόταν στο Σίνγκ-Σίνγκ. Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν η όρεξή σας. Κάθε ώρα και στιγμή, όλο και κάτι μασουλάγατε. Γι' αυτό σας ευχαριστώ όλους που φροντίσατε, φορτώνοντας σε μένα όλες τις δουλειές που έπρεπε να κάνετε, να μη νοιώσω ποτέ πλήξη...