Χρήστος: Κατ` αρχάς πες μου ποια είναι η Έφη;
Έφη: Από ποια έννοια; Δηλαδή θέλεις να σου αναλύσω τον εαυτό μου;
Χρήστος: Δηλαδή θέλω να μου πεις κατά τη γνώμη σου, ποια είσαι.
Έφη: Ποια είμαι (επαναλαμβάνει). Κοίταξε να δεις, είναι λίγο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου. Όχι ανέφικτο όμως. Ανάλογα (…) Προσπάθησε να κάνεις λίγο πιο συγκεκριμένη της ερώτηση για να μπορέσω να (…) δηλαδή πάνω σε ποιο τομέα θέλεις να σου απαντήσω, σε σχέση με τον χαρακτήρα μου;
Χρήστος: Θέλω να μου πεις τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
Έφη: Είμαι τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω. Είμαι πολύ ευτυχισμένη. Ελπίζω σύντομα να ασχοληθώ με το επάγγελμα μου. Είναι κάτι που το περιμένω. Θα ήθελα να ασχοληθώ και με την έρευνα αλλά νομίζω είναι λίγο δύσκολο στην Ελλάδα. Πάραυτα έχουμε φτιάξει μια ερασιτεχνική ομάδα με κάποια παιδιά από το βιολογικό και κάποιους συναδέλφους τεχνολόγους με τους οποίους κάνουμε έρευνα σε διάφορα θέματα.
Χρήστος: Δεν σκοπεύεις να κάνει μεταπτυχιακά, δεν έχεις κάτι τέτοιο στο νου σου;
Εφη: Όχι, δεν πιστεύω ότι έτσι όπως είναι τα πράγματα στο δικό μου τομέα στην Ελλάδα ένα μεταπτυχιακό θα με βοηθούσε. Εάν πίστευα ότι υπήρχε κάποια πιθανότητα να επιδοτηθεί η έρευνα μου από το κράτος θα πήγαινα να κάνω μεταπτυχιακό, αλλά επειδή είμαι τεχνολόγος και στους τεχνολόγους δεν δίνεται συνήθως η άδεια για τέτοιου είδους έρευνα δεν θεωρώ ότι είναι απαραίτητο το μεταπτυχιακό. Άλλωστε αν το ζήτημα τίθεται στην απόκτηση επιπλέον γνώσεων, αυτό μπορεί να γίνει και με άλλους τρόπους. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ξενιτευτώ. Μπορεί να αποκτήσω αλληλογραφία με κάποιο πανεπιστήμιο ή ακόμα και να ενημερώνομαι από μόνη μου.
Χρήστος: Όπως σε άκουσα, μίλαγες πάρα πολύ για τις σπουδές σου, μου είπες είμαι τεχνολόγος
Εφη: Με ρώτησες
Χρήστος: Βέβαια, όμως, είναι αυτό μόνο που είναι η Έφη ή είναι και κάτι άλλο;
Εφη: Κοίτα να δεις. Η επαγγελματική ζωή ενός ατόμου είναι σχεδόν η μισή του ζωή. Υπάρχει όμως ένα άλλο μισό: η συναισθηματική του ζωή, η κοινωνική του ζωή. Συναισθηματικά (…) εντάξει (..) μην το συζητάς (γελάει).
Χρήστος: Δεν θες να μου πεις για την συναισθηματική σου ζωή;
Εφη: Ε, τι να σου πω; (γελάει). Θα με χαρακτήριζα νομάδα, πως είναι οι νομάδες στην έρημο που πηγαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα ….
Χρήστος: Στις οάσεις;
Εφη: Ναι. Κάτι αντίστοιχο. Δεν έχω βρει τον ιδανικό άντρα και δεν ξέρω αν θα τον βρω. Πιστεύω όμως ότι θα τον βρω.
Χρήστος: Δηλαδή δεν γιόρταζες τώρα στις 14 του μηνός (Φλεβάρη).
Εφη: δεν τις παίρνω σοβαρά αυτές τις γιορτές αλλά ούτως ή άλλως …
Χρήστος: Και σε ότι αφορά την κοινωνική σου ζωή;
Εφη: Με τη κοινωνική μου ζωή δεν έχω κανένα πρόβλημα. Έχω πολλούς φίλους, είμαι γεμάτη σε αυτό το κομμάτι. Οι φίλοι μου και οι άνθρωποι που με πλαισιώνουν μου κάνουν, δηλαδή μου αρέσει που υπάρχουν στη ζωή μου και νιώθω ότι και αυτοί γουστάρουν που υπάρχω στη ζωή τους. Γενικά δεν έχω πρόβλημα. Είμαι κοινωνικό άτομο, δεν είμαι κλειστή σαν χαρακτήρας, είμαι πολύ αυθόρμητη και όποιος μπορεί να το αντέξει αυτό βρίσκεται και κοντά μου. Συνήθως αυτοί που μπορούν να με αντέξουν βρίσκονται και κοντά μου. Εννοώ μπορούν να αντέξουν τον αυθορμητισμό μου. Γιατί είμαι άνθρωπος που άμα έχω να πω κάτι το λέω.
Χρήστος: Λοιπόν, είπαμε για την επαγγελματική σου ζωή, την αισθηματική, την κοινωνική, τι άλλο μένει να πούμε…
Εφη: Την σεξουαλική; (γελάει)
Χρήστος: Δεν εννοούσα αυτό, την συμπεριέλαβα στην συναισθηματική εννοούσα ζητήματα αυτοέκφρασης
Εφη: Αυτοέκφραση;
Χρήστος: Δηλαδή η αυτοέκφραση σου προέρχεται μόνο μέσα από τη δουλειά σου ή υπάρχουν άλλα πράγματα στη ζωή σου που δεν είναι ούτε συναισθηματικά, ούτε κοινωνικά, που αφορούν μόνο εσένα. Τα χόμπι σου ας πούμε.
Εφη: Μου αρέσουν πάρα πολλά πράγματα. Κατ` αρχάς ασχολούμαι πολύ με τη γυμναστική. Γυμνάζομαι κάθε ημέρα, μου αρέσει πολύ αυτό. Σε πολλούς θα φάνει ότι όποιος ασχολείται με τη γυμναστική είναι και νάρκισσος. Δεν ισχύει αυτό αν κάποιος συνειδητοποιήσει τον λόγο που το κάνει. Εγώ το κάνω πάνω από όλα γιατί από τότε που ξεκίνησα νιώθω πολύ καλά, έχω μεγαλύτερη ευεξία
Χρήστος (γελάει): και λιγότερα κιλά
Εφη: Ναι, λιγότερα κιλά. Οι κοινοί φίλοι μας τον γνωρίζουν καλά αυτό. Από εκεί και πέρα, είναι πολύ θετικό να κοιτάς τον εαυτό σου, να κοιτάς στον καθρέπτη και να σου αρέσει αυτό που βλέπεις αλλά αυτό δεν είναι ναρκισσισμός. Από εκεί και πέρα τρελαίνομαι με τη μουσική, μου αρέσει να ακούω διάφορα είδη μουσικής. Τη ψάχνω πολύ τη μουσική. Γιατί πιστεύω ότι είναι ένα μέσο να ταξιδέψεις. Πολύ σημαντικό. Όπως και το διάβασμα. Είναι κι αυτό ένα μέσο να ταξιδέψεις, να μπεις σε κόσμους άλλων ανθρώπων. Να μάθεις πράγματα από αυτούς. Ότι δεν σου αρέσει να το πετάξεις, ότι σου αρέσει να το κρατήσεις. Όχι να το οικειοποιηθείς. Καλό είναι να διαβάζεις, να φιλτράρεις και με βάση το χαρακτήρα σου, τα βιώματα σου και το τι θέλεις να κρατήσεις, να κρατάς. Και ότι σου αρέσει να το προσαρμόζεις στον δικό σου χαρακτήρα. Σε εσένα δηλαδή, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία σου. Όχι απλά διαβάζουμε κάτι, το λέει ο τάδε και εντάξει έτσι είναι.
Χρήστος: προχώρησες πολύ. Ήθελα πριν περάσω στα βιβλία να σε ρωτήσω για τη μουσική αλλά..
Εφη: Ναι, ρώτα με
Χρήστος: οκ. Αυτή η μουσική στην οποία αναφερόσουν, η μουσική η οποία ακούς είναι η μουσική που είχε το σιντί που ακούγαμε λίγο πριν;
Εφη: Ναι, και αυτή
Χρήστος: Τι μουσική είναι αυτή
Εφη: Αυτή η μουσική λέγεται προγκρέσιβ
Χρήστος: Είσαι της προόδου δηλαδή;
Εφη: Μου αρέσει να ακούω κάτι το οποίο είναι αρκετά εξελιγμένο (..) Βασικά ναι, είμαι της προόδου, μου αρέσει η πρόοδος και η εξέλιξη
Χρήστος: Χρησιμοποιείς υπολογιστές
Εφη Όχι δεν τους χρησιμοποιώ, παρόλα αυτά. Δεν τον έχω βάλει μέσα στη ζωή μου γιατί θεωρώ ότι δεν μου είναι απαραίτητος. Όταν θεωρήσω ότι μου είναι απαραίτητος ο υπολογιστής θα τον βάλω στη ζωή μου. Αυτή την στιγμή δεν θεωρώ ότι μου είναι απαραίτητος. Όπως και το κινητό. Για παράδειγμα εμένα το κινητό μου βρίσκεται μονίμως μέσα στη τσάντα κλεισμένο. Και όταν κάποια στιγμή θέλω να στείλω ένα μήνυμα, να πάρω κάποιο τηλέφωνο το ανοίγω. Δεν θέλω να βάλω μέσα στη ζωή μου τέτοια τεχνολογικά μέσα και να γίνουν γέφυρα επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους. Προτιμώ την άμεση επικοινωνία.
Χρήστος: Δηλαδή θεωρείς ότι οι πιο μοναχικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τις τεχνολογίες;
Εφη: τελικά ναι, αυτό έχω διαπιστώσει Γιατί ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους υπόλοιπους ανθρώπους χωρίς να χρησιμοποιήσει τις νέες τεχνολογίες ίσως να κατατάσσεται σε αυτή τη κατηγορία, των μοναχικών. Και να θέλει γέφυρες για να επικοινωνήσει
Χρήστος: Εσύ δε….
Εφη: Δεν το κατακρίνω, έτσι. Για όνομα του θεού. Ο καθένας διαλέγει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας. Και εγώ έχω βρεθεί πάρα πολλές φορές μόνη μου αλλά η μοναξιά είναι ότι πιο υπέροχο. Εγώ σαν Εφη, όταν βρίσκομαι σε αυτή τη φάση της μοναξιάς, προσπαθώ να βιώσω τη μοναξιά μου, όχι να τη γεφυρώσω με άλλα μέσα. Γιατί βρίσκομαι σε αυτή τη φάση, τουλάχιστον μέχρι στιγμής στη ζωή μου, συνειδητά.
Χρήστος: Συνειδητά
Εφη: Ναι, δηλαδή συνειδητά έχω μπει σε αυτό το τριπ της μοναξιάς. Είναι πολύ σημαντικό για κάθε άνθρωπο που βρίσκεται σε αυτή τη φάση να το κάνει συνειδητά.
Χρήστος: Ναι αλλά οι περισσότεροι απλό εμάς μπαίνουν σε αυτή τη φάση γιατί δεν έχουν επιλογές. Δηλαδή από τις υπάρχουσες επιλογές, επιλέγουν τη μοναξιά
Εφη: Ναι, το κάνουν.. θέλεις να μου πεις ότι δεν έχουν άλλη λύση γι αυτό…
Χρήστος: Θέλω να πω ότι επειδή έχουν κάποιες επιλογές οι οποίες δεν τους ικανοποιούν, επιλέγουν να μείνουν μόνοι τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θέλουν να μείνουν μόνοι τους, σημαίνει ότι εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Δηλαδή οι εναλλακτικές λύσεις είναι χειρότερες από το να είναι μόνοι τους.
‘Εφη: Ναι, μπαίνουν σε ένα δωμάτιο μοναξιάς. (…) Συμβαίνει κι αυτό και δεν είναι κακό να το ζήσεις. Όλα αυτά τα πράγματα κι όλες οι καταστάσεις μέσα στη ζωή οι οποίες πολλές φορές είναι ανατρεπτικές και μας φέρνουν σε φάσεις που θα ζήσουμε μόνοι μας και δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, θα τις ζήσουμε και θα μας πικράνουν και δεν θα είναι καλά. Δεν πειράζει, δεν τρέχει τίποτα. Δεν χρειάζεται ο άνθρωπος να τα παίρνει όλα τόσο κατάκαρδα και να τον παίρνει από κάτω. Δεν τρέχει τίποτα θα το ζήσεις και αυτό. Και εγώ έχω έρθει σε φάσεις που δεν μπορούσαν να κάνω διαφορετικά και έζησα για ένα μικρό χρονικό διάστημα απομακρυσμένη από φίλους γιατί ήταν καλοκαίρι και εγώ δούλευα και οι άλλοι είχαν πάει διακοπές και δεν είχα να μιλήσω με κανένα και ήμουνα μόνη μου στην Αθήνα και εντάξει ναι, ήταν ψιλοπίκρα η όλη κατάσταση αλλά την έζησα. Δεν τρέχει τίποτα. Είναι μια εμπειρία και αυτό. Όλα είναι καλά σε αυτή τη ζωή που ζούμε. Εγώ τουλάχιστον έτσι το βλέπω.
Χρήστος: Δηλαδή πιστεύεις ότι είναι οι εναλλαγές που μετράνε, δηλαδή όταν περνάς μία περίοδο θλίψης σου αναλογεί μία περίοδο χαράς;
Εφη: Δεν είναι κύκλος η ζωή. Εγώ θα έλεγα ότι είναι δύο γραμμές που κινούνται παράλληλα και ίσως κάποια στιγμή να συναντηθούν
Χρήστος: Τι εννοείς;
Εφη: Ότι ζούμε σε δύο επίπεδα. Εγώ αυτό πιστεύω. Στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο
Χρήστος: Στο συνειδητό και το υποσυνείδητο! Δηλαδή εσύ ζεις σε δύο επίπεδα που δεν έχουν συναντηθεί ακόμα μεταξύ τους ή συναντιούνται που και που;
Εφη: Κάποιες στιγμές συναντιούνται
Χρήστος: Δηλαδή εσύ προσπαθείς να προσεγγίσεις την παράλληλη γραμμή σου;
Εφη: Ναι
Χρήστος: με ποιο τρόπο;
Εφη: Μέσω της σκέψης. Πιστεύω ότι το υποσυνείδητο είναι μία κατάσταση που επικρατεί μέσα στο κεφάλι μας το οποίο μπορούμε μόνο μέσω της σκέψης να το αγγίξουμε. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να το προσεγγίσουμε, μόνο με τη δύναμη της σκέψης μπορούμε να ανοίξουμε αυτή τη πόρτα που λέγεται υποσυνείδητο. Και δεν ξέρουμε και τι θα δούμε έτσι. Γιατί πιστεύω ότι σε αυτό το κομμάτι κρύβονται πολλά πράγματα. Αλλά είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι που η κάθε ανθρώπινη οντότητα δεν γνωρίζει και είναι πολύ σημαντικό να ανακαλύψει. Για αυτό υπάρχουν και οι διάφορες τεχνικές που κατά καιρούς ακούμε όπως υπνωτισμός και διάφορα άλλα τέτοια τα οποία δεν ξέρουμε κατά πόσο ισχύουν και τα οποία λένε ότι προσεγγίζουν αυτό το κομμάτι
Χρήστος: Για να καταλάβω τώρα. Η δική σου φιλοσοφία είναι ανατολική; Από πού προέρχεται;
Εφη: Δεν θα χαρακτήριζα την ιδεολογία μου ανατολική ή δεν ξέρω τι γιατί δεν έχω μία ιδεολογία, έχω πολλές ιδεολογίες για διάφορες καταστάσεις. Άλλη είναι η πολιτική μου ιδεολογία, άλλη η κοινωνική, άλλη η συναισθηματική, άλλη η φιλοσοφική. Δεν είναι μία ιδεολογία
Χρήστος: Ας επιστρέψουμε στο υποσυνείδητο. Είπες ότι εμπεριέχει πολλά πράγματα τα οποία δεν γίνονται αντιληπτά από το συνειδητό
Εφη: Έτσι πιστεύω εγώ. Ότι δεν τα αντιλαμβανόμαστε. Ότι έχουν περάσει μέσα σε αυτή τη κατάσταση που ονομάζεται υποσυνείδητο από την πολύ παιδική μας ηλικία από διάφορα βιώματα και καταστάσεις, τι οποίες ακόμα δεν μπορούμε να τις καταστήσουμε συνειδητές, αλλά βρίσκονται εκεί συσσωρευμένες. Η σκέψη σου, είναι αυτό που μπορεί εσύ να δεις μέσα στο κεφάλι σου, κλείνεις τα μάτια και μπορείς να δεις τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι σου δηλαδή, τι μπορεί να θυμηθείς από το παρελθόν, τι σκέπτεσαι τώρα, τι σκέψεις θα μπορούσε να κάνεις. Όλα αυτά. Όλα αυτά λοιπόν, αν μπορούμε να τα βάλουμε είναι μία γραμμή, είναι αυτό που ζεις τώρα. Αυτό που βιώνεις. Είναι η μία από τις δύο παράλληλες, το συνειδητό. Υπάρχει όμως και άλλη μία, το υποσυνείδητο όπου σε αυτή τη κατάσταση έχουν αποθηκευτεί όλες οι σκέψεις και τα βιώματα που έχουμε ζήσει και που έχουν πια “ξεχαστεί”.
Χρήστος: Αυτά που έχεις ζήσει μόνο! Είναι δηλαδή βιωματικό το υποσυνείδητο όπως το εννοείς εσύ; Εννοώ εμπεριέχει και βιώματα από προηγούμενες ζωές;
Εφη: Να σου πω δεν το έχω ψάξει. Δεν ξέρω και όταν δεν ξέρω δεν μπορώ να σου απαντήσω με βεβαιότητα. Θα ήθελες να μάθεις τι πιστεύω εγώ και τι θα ήθελα;
Χρήστος: Όχι, απλώς διαπιστώνω ότι η ιδέα σου για το υποσυνείδητο είναι μάλλον δική σου παρά προέρχεται από τον Φρόιντ ή κάποια άλλη φιλοσοφική σχολή
Εφη: Όχι. Δεν με επηρέασε κανείς. Παρατηρώ ότι αισθάνομαι και ότι αισθάνομαι ενδόμυχα το περνάω στο υποσυνείδητο μου. Αυτή είναι η ζωή και είναι πολύ σημαντικό.
Χρήστος: Όλοι όμως μεταφέρουμε τις εμπειρίες μας ενδόμυχα στο υποσυνείδητο
Εφη: Ναι
Χρήστος: Άρα δεν κάνεις κάτι καινούργιο
Εφη: Όχι, δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο απλά το ψάχνω αυτό το υποσυνείδητο. Δεν είπα ότι κάνω κάτι ιδιαίτερο. Απλώς σου είπα τι θεωρώ. Είναι πολύ απλό.
Χρήστος: Οι ουσίες βοηθάνε καθόλου σε αυτό, στην ένωση των γραμμών εννοώ
Εφη: Όχι, καθόλου
Χρήστος: Δεν βοηθάνε δηλαδή;
Εφη: Καθόλου. Οι ουσίες το μόνο που μπορούνε να κάνουν είναι να σε βοηθήσουν να ταξιδέψεις λίγο πιο γρήγορα αλλά αν προσπαθήσεις να ταξιδέψεις χωρίς ουσίες βλέπεις ότι το ταξίδι σου είναι πολύ πιο γρήγορο. Όχι, οι ουσίες δεν βοηθάνε πουθενά.
Χρήστος: Τι ουσίες έχεις χρησιμοποιήσει;
Εφη: Τα πάντα. Έχω δοκιμάσει τα πάντα
Χρήστος: Για ποιο λόγο;
Εφη: Ήθελα να τα δοκιμάσω, έτσι, από περιέργεια. Έχω δοκιμάσει τα πάντα! Εκτός από το μανδραγόρα (γελάει). Εντάξει δεν έχω κάνει χρήση για διαστήματα, απλώς δοκίμαζα, έχω δοκιμάσει δηλαδή κοκαΐνη, έκσταση, τριπάκι, πρέζα.
Χρήστος: Εννοείς ενδοφλέβια;
Εφη: Όχι, από τη μύτη. Δοκιμάσαμε για να δούμε τι παίζει. Και μπορώ να σου πω ότι δεν παίζει απολύτως τίποτα
Χρήστος: Οκ, θα αλλάξω τώρα το θέμα μας. Θέλω να μου πεις, τι σημαίνει για σένα να βλέπεις τον εαυτό σου σε ένα βιβλίο, σαν ένα από τους χαρακτήρες;
Εφη: Κοίτα να δεις, στην αρχή δεν μου έκανε τίποτα απολύτως. Δεν ξέρω γιατί αλλά το θεώρησα πολύ φυσιολογικό. Γιατί ήξερα την ιστορία η οποία γραφόταν, την χρονική στιγμή που γραφόταν και όπως άλλα άτομα βρέθηκαν σε αυτή την ιστορία έτσι βρέθηκα και εγώ αφού εκείνη τη χρονική στιγμή στη ζωή σου παίζαμε όλοι, αυτοί δηλαδή που αναφέρονται στο «7 ημέρες ψέματα». Ο Τάκης, η Εύη η … Ισπανίδα
Χρήστος: Η Έλενα
Εφη: Ναι, όλοι αυτοί. Το θεώρησα φυσιολογικό. Βέβαια μετά, όταν εκδόθηκε το βιβλίο (γελάει) άρχισα να τα βλέπω λίγο διαφορετικά, δηλαδή σαν ψώνιο πω πω ξέρω γω, είμαι μέσα σε αυτό το βιβλίο και έτσι» Εντάξει, μου αρέσει, μου αρέσει βασικά γιατί είναι πολύ σημαντικό να εμπνέεις έναν άνθρωπο ο οποίος κάνει μια κατάθεση ψυχής και σκέψεων και βιωμάτων και πολλών πραγμάτων. Να τον εμπνέεις και να εκτιμάει με αυτόν τον τρόπο και να σε βάζει μέσα στο βιβλίο του, για μένα είναι πολύ σημαντικό
Χρήστος: Η διαφορά μεταξύ της πραγματικής Έφης και της Έφης του βιβλίου δεν σε ενόχλησε;
Εφη: Όχι, δεν με ενόχλησε γιατί ξέρω γιατί με παρουσίαζες έτσι. Μπορεί οι άλλοι να μην το ξέρουνε αλλά εγώ το ξέρω. Ξέρω ότι εκείνη τη στιγμή στη φάση που με γνώρισες σου έκανα μεγάλη εντύπωση σαν άνθρωπος και σαν χαρακτήρας. Δεν σου λέω τώρα για καλή ή κακή εντύπωση, απλά το έχω νιώσει αυτό το πράγμα ότι σου έκανα εντύπωση. Σαν Εύη, σαν άτομο ήμουν πολύ διαφορετική από όλες τις γκόμενες που είχες συναντήσει στη ζωή σου μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή. Επαναλαμβάνω δεν στο λέω σαν καλό ή σαν κακό, απλώς διαφορετική. Για αυτό πιστεύω, επειδή ακριβώς ήμουν κάπως διαφορετική για αυτό με έβαλες στο βιβλίο σου και με παρουσίασες σαν κάτι το extreme.
Χρήστος: Κοίτα η εντύπωση που έχω για σένα έχει αλλάξει πολύ από αυτή που είχα για σένα τότε. Εκείνο που σε ρωτάω είναι αν σε ενόχλησε το ότι παρουσιάζεσαι στο βιβλίο τόσο διαφορετική
Εφη: Όχι Από τη στιγμή που εσένα σε ικανοποίησε αυτός ο χαρακτήρας και σε βοήθησε στη σκέψη σου και στο έργο σου χαίρομαι. Γιατί πιστεύω ότι δεν με υποτίμησες καθόλου, ήμουν αυτό που ήμουνα, ήμουν κάτι το εξωπραγματικό. Δεν πιστεύω ότι υποτιμήθηκα. Εντάξει, έφερα τα πάνω κάτω σε μια παρέα σε μια κατάσταση. Είναι καλό ξέρεις αυτό, να μπαίνεις σε μία κατάσταση και να δημιουργείς ανατροπές.
Χρήστος: Συνειρμικά αν το δεις, πρώτα από όλα ήσουν ένα ανθρωποειδές, ένα σάιμποργκ, ήσουνα ταυτόχρονα φορέας όλων των κακών για την ανθρωπότητα, ως Πανδώρα. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι κάπως περίεργα
Εφη: Ναι είναι περίεργα. Εμένα μου αρέσει που βγαίνει extreme. Δεν τρέχει τίποτα, είναι μακράν από το τι είμαι εγώ
Χρήστος: Γενικά το βιβλίο σου άρεσε;
Εφη: Μου άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο, το θεωρώ πολύ ανατρεπτικό, πολύ διαφορετικό από όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρις στιγμής, θεωρώ ότι ήταν πολύ διασκεδαστικό. Το διάβαζα όταν πήγαινα στη δουλειά μέσα στο τρένο και με έκανε πάρα πολλές φορές να γελάσω. Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζεις ένα βιβλίο και να μπορείς να διασκεδάζεις με αυτό. Πολύ ωραία ιστορία, πολύ όμορφα πλασμένη. Με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, και πολύ πολύ έξυπνο. Θα το χαρακτήριζα ευφυέστατο. Δεν βγάζει ιδιαίτερα μηνύματα αλλά ο τρόπος με τον οποίο είναι φτιαγμένο ή όλη ιδέα το όλο concept όλο αυτό είναι κάτι το οποίο εγώ τουλάχιστον μέχρι στιγμής σαν αναγνώστης δεν το έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου σε κανένα άλλο βιβλίο. Και μου άρεσε πάρα πάρα πολύ
Χρήστος: Κι όμως, μια από τις θεωρίες που μου ανέπτυξες είναι ένα οπό τα μηνύματα που θεωρώ εγώ ότι περνάνε σε αυτό το βιβλίο. Εννοώ οι εναλλαγές θλίψης χαράς.
Εφη: Κοίτα να δεις, δεν θεωρώ ότι οι ήρωες οι συγκεκριμένοι περνάνε την εναλλαγή θλίψης χαράς. Βασικά οι ήρωες ζουν μια κατάσταση πάρτι, ήτανε στην Αθήνα, πήγαν στη Νάξο, ξαναγύρισαν. Δεν πιστεύω ότι πέρασαν ιδιαίτερες εναλλαγές. Μια περιπέτεια πολύ όμορφη αλλά σε μία διαρκή κατάσταση πάρτι. Έτσι το είδα εγώ το βιβλίο. Τώρα αν με ρωτήσεις ποιον ήρωα από το βιβλίο συμπάθησα ιδιαίτερα θα σου πω ότι συμπάθησα τον ποιητή. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί τον λυπήθηκα (γελάει) και πιστεύω ότι ήταν ένα πρόσωπο ερωτηματικό μέσα στο βιβλίο που θα ήθελε να εκφραστεί κάπως περισσότερο αλλά δεν του έδωσες την ευκαιρία να το κάνει. Για αυτό τον λόγο τον έχω συμπαθήσει ιδιαίτερα. Γιατί είναι ο μοναδικός ο οποίος δεν είπε όλα αυτά που είχε να πει. Δεν έδειξε την προσωπικότητα του. Εσείς, όλοι οι άλλοι, τον κρίνατε από την εμφάνιση του, επειδή ήταν βρώμικος, ατημέλητος. Αυτός ο άνθρωπος έκρυβε πάρα πολλά πράγματα μέσα του. Είχε πράγματα να πει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτός ήταν που τα ήξερε όλα, αυτός που γνώριζε την λύση από την αρχή. Δεν έλεγε όμως τίποτα γιατί είχε δει ότι εσείς τον είχατε για τα αρχίδια σας, κατά κάποιον τρόπο, και έτσι απλώς συμμετείχε αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχτούν. Δεν ήταν μόνο ο Στέργιος που είχε τις ικανότητες αυτές. Ο ποιητής είχε μεγαλύτερες ικανότητες πιστεύω από το Στέργιο.
Χρήστος: Ναι αλλά στο τέλος παίρνει τη γυναίκα ο ποιητής
Εφη: Ε ναι, γιατί ήταν ο πιο μάγκας. Γι αυτό σου είπα, ήταν ο καλύτερος αλλά δεν ασχολήθηκες πολύ μαζί του.
Χρήστος: Να σου πω, ο Στεφάν Περέλ, ο ποιητής ήταν για μένα περιφερειακό πρόσωπο και πέρασε μέσα από εμένα, δηλαδή τον περιέγραφα εγώ χωρίς να τον αφήσω να αρθρώσει δικό του λόγο
Εφη: Γι αυτό μου έγινε συμπαθής. Το κατάλαβα από τη πρώτη στιγμή ότι για σένα ήταν ένα περιφερειακό πρόσωπο και γι αυτό μου έγινε συμπαθής
Χρήστος: Μου είπε ότι έχεις τελειώσει το κομμάτι του επόμενου βιβλίου που σου έδωσα να διαβάσεις. Πως σου φάνηκε, μοιάζει;
Εφη: Μοιάζει στο γεγονός ότι παίζει και αυτό στο ίδιο επίπεδο. Πραγματικά πρόσωπα τα μεταφέρεις σε μια άλλη κατάσταση όπως και στο πρώτο βιβλίο. Παίρνεις κάποια πρόσωπα από την κοντινή σου πραγματικότητα και τα μεταφέρεις σε ένα φανταστικό σενάριο σαν χαρακτήρες. Και πάλι θεωρώ ότι είναι πρωτότυπο γιατί θέλει ιδιαίτερη μαεστρία για να το καταφέρεις αυτό. Πάντως δεν έχω διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη άποψη. Να σου πω, η μόνη διαφορά που βρίσκω από το προηγούμενο βιβλίο είναι ότι αυτό είναι πιο περιπετειώδες από το πρώτο. Έχει μια πλοκή λίγο διαφορετική, σε κρατάει με την ανάσα κομμένη για το τι θα συμβεί και σε εκπλήσσει βέβαια όπως και το πρώτο. Απλά σου επιφυλάσσει νομίζω μεγαλύτερες εκπλήξεις
Χρήστος: Θα ήθελες να συμμετέχεις;
Εφη: Ναι θα ήθελα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε στο πρώτο. Εξάλλου θα μείνει στη βιβλιοθήκη μου το «7 ημέρες ψέματα» και αύριο μεθαύριο θα λέω στα παιδιά μου, στους φίλους και λοιπά ότι είχα γίνει και πρωταγωνίστρια.
Χρήστος: Θα ήθελες να συμμετέχεις σαν Εφη, σαν Πανδώρα ή σαν άλλο άτομο
Εφη: όχι όχι, θα ήθελα να συμμετέχω σαν γκόμενα του Οδυσσέα
Χρήστος: Σαν γκόμενα του Οδυσσέα;!
Εύη: Ναι, δεν ξέρω τον γουστάρω πολύ τον Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας είναι ένα άτομο το οποίο είναι τελείως «γεια-σας», είναι μέσα στα ναρκωτικά, στην ηλεκτρονική μουσική και θα ήθελα να συμμετέχω σαν γκόμενα του η οποία να έχει περάσει μέσα από αυτή τη φάση χωρίς όμως τη διάρκεια που είχε στη ζωή του ο Οδυσσέας. Για τον Οδυσσέα η όλη αυτή φάση με τα ντραγκς έχει μια διάρκεια. Ζει αυτό το πράγμα συνέχεια. Εγώ απλά θα ήθελα να μπω μέσα στη ζωή του Οδυσσέα και να την ανατρέψω σε τέτοιο σημείο που να γίνω εγώ το ναρκωτικό του Οδυσσέα. Να μην έχει ανάγκη τα ντραγκς και να γίνει πραγματικά ευτυχισμένος με αποτέλεσμα στο τέλος του βιβλίου ο Οδυσσέας να είναι πιο ευτυχισμένος από εσένα, οπότε να σε νικήσει και να γίνεις πρεζάκι (γέλια)
Χρήστος: Θα ήθελες να γνωρίσεις τον Οδυσσέα;
Εφη: ναι, πολύ
Χρήστος: Πως τον φαντάζεσαι;
Εφη: … ξέρω γω, δεν τον έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου (…) μυστήρια φάτσα. Θα έχει κάτι το βλέμμα του, όλοι αυτοί οι τύποι που είναι στα ναρκωτικά έχουνε πάθει κάτι στο βλέμμα τους και είναι καπώς μυστήριο. Να σου πω την αλήθεια επειδή υπάρχει περίπτωση να συναντηθούμε προτιμώ να μην το φαντάζομαι για να μην πέσω έξω σε αυτό που θα φανταστώ
Χρήστος: Είναι κάτι άλλο που θα ήθελες να πεις γενικώς για σένα; Κάτι που θα ήθελες να επισημάνεις;
Εφη: Όχι, δεν θα ήθελα επισημάνω κάτι άλλο
Χρήστος: Σε έφερε καθόλου σε δύσκολη θέση αυτή η συνέντευξη;
Εφη: Καθόλου, δεν είχα τίποτα να κρύψω..
Χρήστος: οκ
Εφη: Τελείωσε; Να βγάλω τώρα τη στολή του αστακού;
Χρήστος: (γελάει) και πάει να κλείσει την ηχογράφηση
Εφη: Α, όχι, θέλω να πω κάτι, θέλω να πω ότι πολύ χαίρομαι που έτσι υπάρχεις μέσα στη ζωή μου.
Χρήστος: Σε ευχαριστώ. Και εγώ ξέχασα κάτι. Μου είχες υποσχεθεί πως θα ποζάρεις για τη «ΠΛΗΞΗ». Θα ποζάρεις πως;
Έφη: ……