Μένω σε μια καλύβα δίπλα στο ποτάμι
Και δεν μπορώ να πιάσω ψάρια
Α. Αινστάιν
Θέλω να κατασκευάσω ένα θεώρημα τόσο κοφτερό ώστε αρκετά να σας φοβίζει.
Μην ανησυχείτε, πρόκειται μόνο για το δικό μου αίμα που λαδώνει τη μηχανή του σύμπαντος και τα πράγματα διατέμνει.
Είπα «μηχανή»; Ο θεός δακρύζει καθώς εμείς προσπαθούμε να πακετάρουμε σε σχήματα που να χωρούν όλη την αποστροφή μας για το Αυθεντικό.
Ο κόσμος των πραγμάτων έχει μια μυστική παραφορά στον έρωτα του για την ψυχή μας. Κι αντίθετα. Το ολόκληρο της αγάπης μας κάνει ενδιαφέρουσα τη περιπέτεια ενός απλώματος προς το διαφορετικό καθώς και προς τα κομμάτια που διατηρούν την ορμή της ηδυπάθειας τους στην κίνηση προς το Άγνωστο της εμπειρίας μας.
Ονειρευτείτε μια συμφωνία όπου με άρπες, τσέλα και κρουστά, εσείς σκύβετε στην πληγή του διπλανού σας, καθώς η ομονοούσα ματιά της αγαπημένης, διεγειρόμενη από τις φωτεινές δέσμες της συγκίνησης σας εκπέμπει απρόβλεπτα ηλεκτρικά φεγγάρια.
Λοιπόν δεν πρόκειται για μηχανή, αλλά για μια σκιά που ορίζει το φως της ζωής μας, για ένα άνεμο που διδάσκει τον απελπισμένο, που δίχως να έχει κάτι το μετρήσιμο, μας βοηθάει να εφεύρουμε το προσωπικό μας μέτρο, που την ελπίδα βρίσκειο, ανατροφοδοτεί κι αγιάζει.
Βάλε το δάκτυλο στον τύπο των ήλων, δες: Είσαι γίγαντας, είσαι το άνθος της αβύσσου. Είσαι μυρμήγκι, δεν μπορεί να υψωθείς μόνο με τη δική σου δύναμη. Είσαι εικόνα του θεού, το δέντρο από τη γη, τον αέρα, τη βροχή δανείζεται. Ο σπόρος περιέχει τη σοφία των άπειρων πιθανοτήτων. Εράσου, ερωτήσου, αναιρέσου! Αν αγαπήσουμε το διαφορετικό ον, αγαπάμε και τον εαυτό μας. Ας είναι αδιάκοπος ο αγώνα ενάντια στην έξω και στην έσω εξουσία, για να φθάσουμε στην ρίζα του αυθεντικού, και στους χυμούς που μας ανασυνθέτουν. Ακόμα και στην αμαρτία υπάρχει δικαιοσύνη. Αρκεί η τύψη να είναι το κίνητρο, για να βρούμε το δρόμο μας. Ας ζητήσουμε να βρούμε την αγάπη πρώτα μέσα μας και μετά έξω μας, γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να φθάσουμε στο μίσος, πάντα αρνούμενοι να γίνουμε κατ` εικόνα και καθ` ομοίωση οποιουδήποτε ανθρώπου, οδεύοντες προς το ριζικό και και οπωσδήποτε μη συγκρίσιμο της εμπειρίας μας.
Οι επιστημονικές θεωρίες χρησιμοποιούν λογικές αποδείξεις αλλά ανατρέπονται. Οι φιλοσοφικές θεωρήσεις στηρίζονται κυρίως στην εμπειρία, αλλά αντέχουν στη ροή του χρόνου. Ένας επιστήμονας πρέπει να είναι ταπεινός, να δέχεται ότι ψάχνει μόνο για ένα μέρος της αλήθειας, πρέπει να δέχεται ότι η επιστήμη και ο ίδιος σαν άνθρωπος έχει όρια. Μόνο ένας μύστης μπορεί να μας μιλήσει για την έσχατη αλήθεια, γιατί ο ίδιος ταυτίζεται με το αντικείμενο του και κάνει ένα ταξίδι στο οποίο δεν υπάρχει κανενός είδους ασφάλεια.
Αν επιθυμούμε να λειτουργούμε στο εδώ και στο τώρα, πρέπει να έχουμε πάντα συγκεκριμένες θέσεις. Είμαι ο συγκεκριμένος χριστιανός και έχω διαφορετικές θέσεις από τους άλλους χριστιανούς σε συγκεκριμένα θέματα. Είσαι ο συγκεκριμένος μουσουλμάνος ή ο συγκεκριμένος άθεος (και αυτό απολύτως σεβαστό). Οι ιδεολογίες μας συνδέουν με τους άλλους ανθρώπους αλλά μόνο η κοσμοθεώρηση του καθενός μπορεί να τον βοηθήσει να ρίξει ρίζα σε αυτό τον κόσμο. Η αγάπη, η ταπεινότητα νοηματοδοτούν/είναι οι κύριες δυνάμεις για την ευτυχία. Οι προσπάθειες για ειρήνη και δικαιοσύνη περνούν μέσα από τη παραγωγική ανάπτυξη της λογικής, αλλά και από το μυστήριο, από την αγωνιστική και διαπολιτιστική αλληλεγγύη καθώς και από έντονη διάθεση για το σεβασμό του αντιπάλου. Όταν ο άνθρωπος βρει το δρόμο του αναγνωρίζει ότι ο ίδιος είναι ο εαυτός του και συγχρόνως όλη η ανθρωπότητα.
Τι σημαίνουν για σένα λέξεις όπως δειλινό, αγάπη, τριαντάφυλλο; Το σύστημα χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις για δικό του όφελος και άρα, τις βρωμίζει. Όλοι αρχίζουμε από την αντίδραση, αλλά αν θέλουμε να νικήσουμε το σύστημα, πρέπει να ψάξουμε για θέσεις. Λοιπόν, χρησιμοποίησε θετικά τις λέξεις, με το δικό σου συγκεκριμένο τρόπο, για να αντιπαλέψεις το σύστημα, για να οπλίσεις την ευαισθησία σου, για να διανθίσεις τη δική σου ζωή και τη ζωή των άλλων.

Νίκος Μ. Σιδερής